Pat Metheny Brigt Size Life(1976)

Aslında yazılması gereken onlarca albüm,konser varken 30 senelik bir albüm yazısı yazmak ne kadar doğrudur bilinmez ama yazmadığım takdirde içimde oluşacak huzursuzluğu da dizginlemem oldukça vakit alacak.
Çağının önünden gitme ve kimsenin altına girmek istemeyeceği albümü çıkartma firması ECM'den çıkan albümün kadrosu dinlemeden almanıza sebep olacak nitelikte.



Jaco Pastorius:Bas,elektrikli bas ve perdesiz bas
Bob Moses:Davul
Pat Metheny:Gitar

şeklinde oluşan kadroda öncelikli olarak göze batan Jaco Pastorius şarkıların altyapılarını gözle görülür şekilde doldurması ve her şarkıya attığı imza belli ediyor. Bob Moses da diğer isimler kadar kulak aşinalığımız olmasa bile albümde yaptıklarıyla sadece onlara ayak uydurmakla kalmayıp, bir Elvin Jones tavrı bile belirmekte. Gerçi Elvin Jones etkisi kimin üstünde görülmez tartışılır ama...
Albümün açılış parçası "Bright Size Life" hiç unutulmayacak bir melodiyle başlamakta ve bu hoş sâda şarkının sonuna hatta albümün sonuna kadar devamlılık arz etmekte. Starbucks' ta her an duyabileceğiniz bu eser, mümkün olsa tüm şehr-i Istanbul' da yankılansa:) Ardından gelen "Sirabhorn" ise tamamiyle arkanıza yaslanıp dinlenmenizi sağlayacak türden bir şarkı. 3 no'lu eser ise "Unity Village" albümün konseptinden uzaklaşmadan hatta belki daha da derinleştirirken Pat Metheny' nin tüm virtüözlüğün bir kenara bırakıp basit fakat bir o kadar duygu dolu soloyu dinlemeye koyuluyorsunuz. Sanırım Türkiye' de anlaşılamayan nokta; solo söz konusuysa zor olmalı gibi anlayışı çökertmeye yetecek kadar güzel bir şarkı. "Missouri Uncompromised" te ise tempo yükselmekte. Çok üst düzey bir şarkı olmasa da albümde bu şarkıyı atlamanıza sebep değil.
"Midwestern Nights Dream" Pastorius ve Metheny' nin uyumunun müthiş bir örneği. Bob Moses da bu ikiliye uyumu takdire şayan, ayrıca Pastorius' un solosu ise....
"Unquity Road" ve "Omaha Celebration" ise yüksek tempolu maharetlerin gösterildiği hoş lezzetler. Son şarkı ise "Round Trip/Broadway Blues" tam sevdiğim cinsten özgürce "takıldıkları" harika bir şarkı.
Yönetmenim bana ayrılan sürenin sonuna geldiğimizi belirtirken albüme bir kulp bulmak gibi utanmazca bir tavırda bulunamayacağım gibi dinlediğim en güzel albümlerden biri olduğunu söylemekten geçemeyeceğim. Hatta bir adım daha ileri gibi Pat Metheny 'nin en güzel albümü olduğunu söylersem ufak bir tartışma ortamına kaygan bir zemin hazırlamış olurum.

Saygılarımla